منتظران حضور

ماه رمضان كه ماه اختصاصي روزه است، ماه فرصت هاي خداوند به بشر است. خداوند به بشر اين فرصت را مي دهد تا با بهره گيري ازضيافت الهي، خود را دوباره متولد كند و از هر گناه و آلودگي رهايي بخشد. هر عملي دراين ماه، اضعاف مضاعف حساب مي شود و خواندن هر آيه اي در حكم قرائت كل قرآن دانسته شده است.
دراين ماه روزه به عنوان يكي ازاعمال اصلي مورد تاكيد خاص و ويژه خداوندي است تا آدمي را به سرچشمه پاكي ها برساند و يا بازگرداند. از اين رو از آن به ماه تمرين عملي تقوا نيز ياد مي شود كه به معناي رهايي و دوري از پليدي ها و پلشتي هاست. شخص با روزه كه به معناي خودداري و امساك از مفطرات روزه همراه با نيت است (جواهر الكلام، ج16ص184) مي كوشد تا در طول يك ماه، خود را عادت دهد كه مهار و كنترل نفس را دراختيار گيرد و در گام اول دستيابي به خلافت ربوبي، ابتدا ربوبيت نفس خويش را دراختيار گيرد و جان خويش را چنان كه بايسته و شايسته است پرورش دهد.
در اين ماه به سبب همراهي طبيعت و تكوين و ياري ويژه الهي، بسياري از فرصت ها و ظرفيت ها براي دستيابي شخص به ربوبيت نفس و جان خويش فراهم مي آيد و شخص مي تواند با پرورش خويش بستر لازم براي خلافت ربوبي را فراهم آورد.
براين اساس مي توان گفت كه ماه رمضان ماه فرصت هاست كه نمي توان درهيچ ماه ديگري از سال آن را تجربه كرد. بسيار شنيده شده است كه شخص پيش از ورود به ماه رمضان دلهره ناتواني از انجام اعمال و مناسك اين ماه بويژه امساك از خوردن ونوشيدن و مانند آن را دارد، ولي درهمان روزهاي آغازين درمي يابد كه چگونه خداوند وطبيعت بيروني و دروني با او همراه و هماهنگ مي شود و توان و ظرفيت بالايي به او مي بخشد تا بتواند به تمرين عملي تقوا اشتغال داشته باشد و در يك دوره آموزش عملي شركت كرده و سربلند از آن بيرون آيد و در روز عيد فطر براي خود و مؤمنان جشن فارغ التحصيلي برپا كند.
اگر شخص بتواند در همان مسير تقوايي، راه خويش را درماه هاي ديگر سال ادامه دهد در حقيقت به هدفي كه خداوند از لزوم و وجوب روزه بر بندگان داشته است دست مي يابد و توانايي آن را مي يابد كه خلافت ربوبي ديگران را نيز در طول ربوبيت الهي به عهده گيرد و زمينه ساز رشد و تعالي و تكامل ديگران نيزشود.
از اين رو روز عيدفطر را عيد جمعي مؤمنان برشمرده اند كه توانسته اند در يك دوره كلاس هاي عملي شركت كرده و سربلند از آن، فارغ التحصيل شوند. فارغ التحصيلي از يك دوره به معناي آن نيست كه شخص دست از ادامه راه بردارد و در طول سال آموزش هاي ديده شده را به فراموشي گذارد بلكه براي اين است كه خود را آماده كند كه به تنهايي در طول ماه هاي ديگر با كارهاي نيك در مسير تقوا باقي بماند، زيرا شخص كلاس هاي خويش را در دوره اي گذرانده است كه بسيار سخت تر بوده است، از اين رو از اين ماه به ماه رمضان ياد مي شود كه به معناي سختي ها و فشارهايي چون فشارهاي بياباني و كوير خشك و سوزان است كه هرگناه و وسوسه اي را مي سوزاند. كسي كه در اين دوره، مشاركت فعال داشته است توانايي دارد تا در ماه معمولي سال با اعمال بسيار ساده تر خود را حفظ كند و در مسير سازندگي و تقوا گام بردارد.

منبع:https://quran.isca.ac.ir/Article/Detail/9018/